آلیاژ حافظه دار چیست؟ 10 کاربرد جالب + فیلم
مرداد ۸, ۱۴۰۱
2 ویدئو از فناوری سونفیکیشن (Sonification) و صدای سحابی ها
مرداد ۲۲, ۱۴۰۱
حدودا سال 92 بود که خبر قرار دادن یک تراشه در بدن سوسک برای کنترل آن از دانشگاه کالیفرنیا
توجه همه را به خود جلب کرد.
اما واقعا در کنار این مساله که این سوسک تحت کنترل علاوه بر سودمندی های خاصی که می تواند
داشته باشد واقعا تا چه حد خطرناک است ذهن همه فعالان این حوزه را درگیر خود کرده است.
حالا از مساله آسیب های احتمالا بزرگی که دارد بگذریم می توان گفت این سبک از دستکاری های
طبیعت می تواند کاملا ضد حقوق حیوانات باشد که البته در این میان اعتراض جمعیت حمایت از حقوق
حیوانات نیز در لابه لای اخبار ذکر شده است.
سوسک روباتیک یا سوسک کنترل از راه
سوسک روباتیک یا همان سوسک کنترل از راه دور Roboroach از طریق یک گجت بسیار کوچک است که شبیه به یک کوله پشتی
بر قسمت پشتی سوسک وصل می شود و با دریافت اطلاعات و دستور ها از طریق اپ موبایل، پالس الکتریکی به بدن
سوسک (بدبخت) وارد می کند!
بدن سوسک بر اساس میزان پالس و منطقه ای که تحت تاثیر قرار می گیرد یک عملیات خاص مانند جلو عقب رفتن یا
حرکت بازو ها انجام می شود.
طراحان اصلی Roboroach هدف خود را از این اختراع آشنایی با نحوه عملکرد مغز در کودکان عنوان کردند.
البته این اختراع مربوط به سال 2011 می باشد که در طراحی و ساختار و البته هدف با سوسک سایبر اختلاف دارد.
سوسک سایبر
سوسک سایبر که در مجله تکنولوژی ری ویوز درباره آن صحبت شده است نوع پیشرفته تر این تکنولوژی است که در آن
با قرار دادن یک تراشه در داخل بدن سوسک، تراشه مانند مغز دوم، سوسک تحت کنترل قرار می گیرد.
هدف از طراحی این سوسک کمک به عملیات امداد و نجات عنوان شده است.
آیا باید از این سبک از اختراعات و تحقیقات ترسید؟
پیشرفت های امروزی در حوزه هوش مصنوعی بسیار چشم گیر بوده است و در آینده ای نه چندان دور
می توانیم شاهد این اتفاق باشیم که هوشمندی در تمام ابزارهای در اختیار بشر، سبک زندگی متفاوتی را
در بین انسان ها به وجود آورد.
(از زبان نویسنده) چند سال گذشته افتخار آشنایی و دانشجویی در محضر استاد سید ناصر رضوی که از اساتید و محققان
بزرگ ملی در حوزه هوش مصنوعی هستند را داشتم و در این بین ایشان از پروژه های به روز این حوزه و تحلیل آن
برای درک بهتر دانشجویان استفاده می کردند.
یکی از پروژه های مورد بحث این مورد بود که با قرار دادن تراشه های یک دوربین بر روی زبان انسان و دریافت سیگنال های
تصویر از طریق زبان، مغز فرد بعد از مدتی ارتباط بین سیگنال ها را تشخیص می دهد و نهایتا یک فرد نابینا می تواند ببیند!!!
شگفت انگیز است!
پس کنترل سیگنال و ارسال و دریافت آن با هوش مصنوعی و مهندسی پزشکی می تواند گره گشا بسیاری از مشکلات
باشد اما کنترل یک فرد یا یک موجود زنده حتی یک حشره کار انسانی نمی باشد.
به نظر شما چه استفاده های دیگری می توان از این اختراع کرد؟
اوربیتال آماده شنیدن نظرات شماست 🙂
